روایت مقابل
چرا «پرامپت جادویی» یک فانتزی خطرناک است
صنعت در تعقیب یک شبح است: افسانه پرامپت کامل
دنیای تکنولوژی تحت یک طلسم قرار گرفته است.
هر دمو، هر سخنرانی اصلی، هر نخ توییتر همان فانتزی وسوسه‌کننده را می‌فروشد: فقط پرامپت درست را بنویسید و AI به طور جادویی نرم‌افزار آماده تولید تولید می‌کند.
«برای من یک اپلیکیشن مانند Uber بساز.» «یک داشبورد SaaS ایجاد کن.» «احراز هویت با لاگین اجتماعی را پیاده‌سازی کن.»
و voilà — کد کاربردی ظاهر می‌شود. جمعیت نفس‌شان را حبس می‌کند. آینده اینجاست.
به جز اینکه نیست.
این ساده‌سازی بزرگ زمان ماست — باور خطرناک که پیچیدگی ذاتی مهندسی نرم‌افزار را می‌توان با زبان طبیعی از بین برد. مانند این است که باور کنید می‌توانید با توصیف نتیجه مورد نظر به یک روبات جراحی انجام دهید: «تومور را بردارید، اما چیز مهمی را آسیب نرسانید.»
واقعیت؟ نرم‌افزار فقط درباره داشتن کدی که اجرا می‌شود نیست. درباره:
- معماری که مقیاس‌پذیر است
- الگوها که ثبات را حفظ می‌کنند
- امنیت که از داده محافظت می‌کند
- عملکرد که SLAs را برآورده می‌کند
- نگهداری که شما را ورشکست نمی‌کند
دموهای «پرامپت جادویی» هرگز نشان نمی‌دهند شش ماه بعد چه اتفاقی می‌افتد وقتی آن کد فوراً تولید شده نیاز به مقیاس‌پذیری دارد، وقتی آسیب‌پذیری‌های امنیتی کشف می‌شوند، وقتی اسپاگتی بدون سند در ساعت ۳ بامداد نیاز به اشکال‌زدایی دارد.
زیرا هیچ جادویی وجود ندارد. فقط هرج و مرجی وجود دارد که به عنوان راحتی جلوه داده شده است.
خطر
توسعه‌دهنده مبتدی پرهرج‌ومرج با کلیدهای پادشاهی
تصور کنید یک توسعه‌دهنده با این ویژگی‌ها را استخدام کنید:
- خیلی سریع — می‌تواند ۱,۰۰۰ خط در دقیقه بنویسد
- گاهی درخشان — گاهی راه‌حل‌های ظریف تولید می‌کند
- آگاهی صفر از معماری — الگوها یا استانداردهای شما را نمی‌داند
- بدون پاسخگویی — وقتی باگ‌ها ظاهر می‌شوند ناپدید می‌شود
- اعتماد به نفس بی‌نهایت — هرگز عدم قطعیت را نمی‌پذیرد
- حافظه ماهی قرمز — فوراً تصمیمات قبلی را فراموش می‌کند
آیا به این توسعه‌دهنده دسترسی commit به کدبیس تولید خود را می‌دهید؟
البته نه.
با این حال دقیقاً این کاری است که با دستیارهای کدنویسی AI فعلی انجام می‌دهیم. ما یک توسعه‌دهنده مبتدی پرهرج‌ومرج را مستقیماً در زیرساخت حیاتی خود ادغام می‌کنیم — کسی که با سرعت فوق‌انسانی کار می‌کند، بدون زمینه تصمیم می‌گیرد، بدون ثبات الگوها را معرفی می‌کند و بدون مستندات وابستگی‌ها ایجاد می‌کند.
خطر این نیست که AI کد بد می‌نویسد. گاهی کد درخشانی می‌نویسد. خطر این است که کد بدون قضاوت می‌نویسد.
خیانت
این تقویت نیست. این استعفا است.
وعده زیبا بود: AI توسعه‌دهندگان را تقویت می‌کند و آنها را ۱۰x بهره‌ورتر می‌کند. واقعیت تاریک‌تر است: ما از توسعه‌دهندگان می‌خواهیم مسئولیت‌های خود را به عنوان صنعتگران استعفا دهند.
این تبدیل مهندسان نرم‌افزار — حرفه‌ایانی که زمانی به درک هر خط سیستم‌های خود افتخار می‌کردند — به اپراتورهای پرامپت است که انگشتان خود را روی هم می‌گذارند و امیدوارند جعبه جادویی چیزی تولید کند که کار کند.
این پیشرفت نیست. این خودکشی حرفه‌ای است.
حکم
راه بهتری وجود دارد
باور به یک اوراکل جادویی آسان است.
ساختن نرم‌افزار قوی، قابل اعتماد و امن سخت است.
به صنعتگری، قضاوت و کنترل نیاز دارد.
به یک فلسفه متفاوت نیاز دارد.
مسیر متفاوتی را کشف کنید
بیاموزید چگونه تقویت کنترل‌شده AI را از اوراکل به ابزار دقیق تبدیل می‌کند
آینده توسعه نرم‌افزار درباره جایگزینی توسعه‌دهندگان با AI نیست. درباره دادن ابزارهایی به توسعه‌دهندگان برای فرماندهی AI با دقت، قابلیت پیش‌بینی و هدف است.
پرامپت جادویی یک فانتزی است. تقویت کنترل‌شده آینده است.